Maria Poszwińska - twórczość filmowa i malarska
filmolog, -realizacja offowa autorskich filmów dokumentalnych, szefowa grupy realizatorskiej dysponującej własnym sprzętem, w skład której wchodzi dwóch operatorów, w tym artysta malarz, montażysta, muzyk i realizator dźwięku,
filmolog
- Maria Poszwińska
- Warszawa, Poland
- Uniwersytet Łódzki, Wydz. Filologiczny: kulturoznawstwo - filmologia, polonistyka
nocny korowód
Jest lekkomyślnością nie do darowania wysyłać w taką noc młodego chłopca z misją ważną i pilną, albowiem w jej półświetle zwielokrotniają się, plączą i wymieniają jedne z drugimi ulice. Otwierają się w głębi miasta, żeby tak rzec, ulice podwójne, ulice sobowtóry, ulice kłamliwe i zwodne. Oczarowana i zmylona wyobraźnia wytwarza złudne plany miasta, rzekomo dawno znane i wiadome, w których te ulice mają swe miejsce i nazwę, a noc w niewyczerpanej swej płodności nie ma nic lepszego do roboty, jak dostarczać wciąż nowych i urojonych konfiguracji. Te kuszenia nocy zimowych zaczynają się zazwyczaj niewinnie od chętki skrócenia sobie drogi, użycia niezwykłego lub prędszego przejścia. Powstają ponętne kombinacje przecięcia zawiłej wędrówki jakąś nie wypróbowaną przecznicą.- Bruno Schulz, Sklepy cynamonowe
Pustynia - eksperymentalny film artystyczny
Galeria Pod Kasztanami w Warszawie
Marek Marszałek - ur. 1955r. w Warszawie. Studia: warszawska Akademia Sztuk Pięknych, wydział malarstwa. Dyplom 1979r. Uprawia malarstwo, rzeźbę, grafikę. Udział w wystawach w Polsce i Stanach Zjednoczonych, wystawy indywidualne w Ameryce. Prace w kolekcjach prywatnych w Polsce, Wielkiej Brytanii i USA. Prowadzi autorską, niekomercyjną Pracownię – Galerię Sztuki Współczesnej Pod Kasztanami. Rozległeprzestrzenie Galerii pod Kasztanami (na co dzień będące pracownią artystyczna Marka Marszałka i jego mieszkaniem) co jakiś czas zaczynają roić się od gości i od artystów. Marek Marszałek organizuje, a właściwie prowokuje kolejne wydarzenie artystyczne. Do udziału w wystawie zaprasza grupę kilkudziesięciu warszawskich artystów: malarzy, rzeźbiarzy, grafików, instalatorów, muzyków, filmowców. "Galeria pod Kasztanami" jest zjawiskiem nietypowym, niezwykłym, efemerycznym i znaczącym w kulturalnym pejzażu Warszawy, spełnia ważną funkcję integracyjną i animującą życie artystyczne dużej grupy absolwentów warszawskiej ASP lat 70-80 tych, nie jako salon i galeria, ale miejsce, które wyłącznie dla potrzeb artystycznych i z inicjatywy samych twórców zmienia się w miejsce prezentacji tego, co dla nich w danym momencie jest ważne. Pokazywane prace rodzą się z potrzeby ekspresji, samorealizacji, a także dialogu z ludźmi o zbliżonej wrażliwości i pojmowaniu wartości. Na tym polega szczególny elitaryzm tej twórczości i tego miejsca w trudnym dla sztuki okresie ogólnej komercjalizacji i działań obliczonych wyłącznie na zysk. Jest to interesujący przykład przejmowania mecenatu i samoorganizowania się przez artystów.Niepowtarzalny klimat autentycznej sztuki, silnych doznań wizualnych, muzycznych i towarzyskich obecny jest na każdym spotkaniu w jego pracowni, wynikający z potrzeby wzajemnego kontaktu.Działalność Galerii datuje się od początku 1991r. każda z wystaw zaopatrzona była tytułem-hasłem wywoławczym, sygnałem klimatu:
Obraz i ruch - film z wystawy warszawskich artystów plastyków w Muzeum Kinematografii
Konstrukcja w procesie - film, Muzeum Kinematografii
Konstrukcja w procesie
Konstrukcja w Procesie – festiwal artystyczny, określany jako międzynarodowe zdarzenie artystyczne. Jego pierwsza i trzecia edycja odbyła się w 1981 i 1990 roku w Łodzi a ostatnia w 2000 roku w Bydgoszczy. Konstrukcja w Procesie było to międzynarodowe święto sztuki, które w zależności od czasu i miejsca, za każdym miała inne oblicze. W latach 1981–2000 Konstrukcja w Procesie była organizowana przez stowarzyszenie pod nazwą Międzynarodowe Muzeum Artystów, które założyli Ryszard i Maria Waśko. Konstrukcja w Procesie odbyła się w wielu miejscach na całym świecie, m.in. tam, gdzie zachodziły istotne transformacje polityczne i kulturowe, w Łodzi (1981, 1990, 1993), w Monachium (1985), w Izraelu (1994), w Melbourne (1998) i w Bydgoszczy (2000).
Lista artystów biorących udział w wystawie w 1993 r.:
Marcela Anselmetti, Ilan Averbuch, Janusz Bałdyga, Reiner Barzen, Terry Berkowitz, Tom Bills, Hartmut Boehm, Monika Brandmeier, Jean Pierre Brigaudiot, Wojciech Bruszewski, Peter D'Adostino, Jacqueline Dauriac, Barco Dimitrijevic, Peter Downsborough, Kristian Dubbick, Bernd Eickhorst, Wendy Elliott, Lilli Engel, Gene Flores, Michael Galasso, Klaus Geldmacher,Jochen Gerz, Leszek Golec, Jerzy Grzegorski, Ryszard Grzyb, Marcia Hafif, Tadashi Hashimoto, Wolfgang Heinke, Marygold Hodkinson, Alexander Honory, Peter Hutchinson, Jean Luc Jehan, Rolf Julius, Wolf Kahlen, Elżbieta Kalinowska,Andromahi Kefalos, Edmund Kieselbach, Marek Kijewski, Adam Klimczak,Igor Kopystiansky, Svetlana Kopystiansky, Anna Kutera, Romuald Kutera,Emma J. Lawton, Les Levine, Sol LeWitt, Taka Limura, Emilio Lopez-Menchero, Edward Łazikowski, Milovan Markovic,Jonas Mekas, Rune Mields, Antoni Mikołajczyk, Teresa Murak, Giovanni Nicolini, John Nixon,Richard Nonas, Ann Noel, Dennis Oppenheim, Erick Oppenheim, Paul Panhuysen, Luigi Pasotelli, Beverly Piersol, Anna Płotnicka, David Rabinowitch, Margaret Raspe, Daniel Reynolds, Rafael Rheinsberg, Józef Robakowski, Ingrid Roscheck, Nicolas Rowan, Karin Sander, Anthony Sansotta, Eva Maria Schon, Philip Smith, Mikołaj Smoczyński, Eric Snell,Michael Snow, Paweł Sobczak, Marek Sobczyk, Ann Thulin, Hanne Tierney,Sissel Tolaas, Francesc Torres, Tout, Endre Tot, Dagmar Uhde, Micha Ullman, Ken Unsworth, Ian Wallace, Maria Waśko, Ryszard Waśko,Lawrence Weiner, Emmet Williams, Xawery Wolski, Brigida Wróbel-Kulik,Marthe Wery, Sofia Zezmer